Moerwijk Coöperatie

Bewoners en professionals die in Moerwijk actief zijn, komen maandelijks bij elkaar voor een overleg van Wijknet. Anderhalf uur wordt er gepraat, daarna gaan de handen direct weer uit de mouwen. Er is namelijk genoeg werk aan de winkel. Hélène Bakker is er steevast bij: “Die anderhalf uur per maand is het zeker waard!”.

In Wijknet zitten medewerkers van zorg- en welzijnsinstellingen en woningcorporaties, ambtenaren van de gemeente Den Haag, wijkagenten maar ook creatieve ondernemers. Die laatste groep noemt Hélène, begeleider bij Middin, een ‘waardevolle toevoeging’. “Onze doelgroep, mensen met een licht verstandelijke beperking, is een kwetsbare. Doordat creatieven steeds actiever worden in Moerwijk en mooie projecten organiseren, openen ze voor onze cliënten ook werelden”, vertelt ze.

Door Wijknet heeft Hélène meer zicht gekregen op wat er allemaal gebeurt in Moerwijk en zijn er korte lijnen tussen de professionals ontstaan. Dat maakt dat de professionals elkaar snel kunnen informeren over problemen, maar ook over nieuwe initiatieven. “We helpen elkaar, dat helpt de wijk”.

Lang hoeft Hélène niet na te denken over een goed voorbeeld van hoe Wijknet voor Middin zichzelf heeft bewezen. “Een paar jaar geleden waren we op zoek naar manieren om onszelf zichtbaarder te maken in de wijk. Daarover raakten we in gesprek met Annelies de Groot van Stichting Mooi die ons daarbij heeft geholpen”.

Resultaat

Op het resultaat van die Wijknet-samenwerking is Hélène bijzonder trots. “Middin heeft een Trefpunt aan het Heeswijkplein. Dat is een plek waar mensen terechtkunnen voor een praatje en advies, maar ook kunnen cliënten en mensen uit de wijk er samen eten. We zien dat het werkt, want ook de wijkverpleegkundige en wijkagent komen er langs. Dat maakt dat het contact met de mensen laagdrempelig is”.

Voor de cliënten van Middin verwacht Hélène dat Wijknet de komende jaren nog veel meer kan betekenen. Want als er evenementen en activiteiten worden georganiseerd, kunnen cliënten volgens Hélène op hun manier een steentje bijdragen door mee te helpen. “Organisaties als de onze zijn nu veel meer naar buiten gericht dan vroeger. Wijknet heeft een hele wereld voor ons geopend. Het helpt enorm dat je elkaar sneller kunt vinden en in principe staan we altijd open voor samenwerkingen. Verbindingen zijn namelijk belangrijk, zeker voor Moerwijk”. 

Foto: Jurriaan Brobbel

Een onschuldige inenting werd ontwerper Omar Munie (29) twee jaar terug bijna fataal. Na een lange revalidatieperiode voelt de Moerwijker zich gezegend dat hij weer kan doen wat hij het allerliefste doet. Omar heeft namelijk nog genoeg dromen die hij wil najagen. 

Omar stond in 2013 op het punt naar Tanzania te reizen. Het Afrikaanse land waar hij als negenjarige jongen met zijn broertjes en zus een tussenstop maakte op zijn vlucht uit zijn thuisland Somalië zou hij echter niet bereiken. “Ik ging voor een gele koortsprik naar het ziekenhuis, maar dat ging helemaal verkeerd”, vertelt hij. De inenting leidde tot een allergische reactie waardoor zijn nierfuncties uitvielen en van de ene op de andere dag werd Omar een ‘patiënt’. “Ik was in een keer uitgeschakeld door een eiwitprobleem, van top naar flop. Twaalf dagen heb ik in coma gelegen waarna ik opnieuw moest leren lopen en praten, eigenlijk moest ik alles weer leren”.

De nieuwe nier die Omar kreeg sloeg aan, maar alle vanzelfsprekendheden van voor het incident waren weggevallen. Zijn bedrijf dat exclusieve tassen maakt die door bekendheden als Hillary Clinton, Jane Fonda en Oprah Winfrey worden gedragen, wilde hij echter niet loslaten. “Er werd me gevraagd of ik een uitkering wilde, maar dat wilde ik niet. Ik heb eigenlijk altijd voor mezelf gezorgd. Ook toen ik naar Nederland kwam, heb ik alles altijd zelf gedaan. Er was namelijk niemand anders die het deed”.

Zo goed als kon, heeft Omar zelfs tijdens zijn revalidatie ‘gewoon’ doorgewerkt. Hij meent dat het hem enorm heeft geholpen met iets anders dan zijn ziekte bezig te kunnen zijn. “Ik runde mijn bedrijf gewoon vanuit het ziekenhuis. Ik had daar toch alle tijd. Het kriebelde, ik wilde weer aan de slag en dat ging ik ook. Terwijl ik eigenlijk in bed moest blijven, stond ik alweer lezingen te geven. Omdat ik al van ver kom, is niets me te veel”.

Dankbaarheid

Omar is weliswaar ‘back to business’ maar helemaal de oude zal hij nooit meer worden. “Ik besef meer dan ooit welke rijkdom ik heb, niets of niemand kan me meer kleineren. Ik realiseer me nu nog beter dat je moet leven als mens en dat familie en vrienden belangrijk zijn. Mede door Angela, mijn nierdonor, heb ik een nieuwe kans gekregen waar ik heel dankbaar voor ben”.

Elke twee maanden gaat Omar bij haar op bezoek in Limburg, waar Angela woont. “Dat is een stukje dankbaarheid. Zonder haar was ik er niet meer geweest”. Een andere routine die bij zijn nieuwe bestaan hoort, is de gang naar het ziekenhuis voor dialyse, het zuiveren van de nieuwe nier. Het hoort er inmiddels allemaal bij voor Omar die vooral blij is dat hij weer op eigen kracht naar zijn atelier in de Binckhorst kan om na een werkdag weer terug te gaan naar zijn huis in Moerwijk. “Op mijn zeventiende verkocht ik al tassen aan Macy’s, een groot Amerikaans warenhuis, en vloog ik voor een weekend naar New York. Dat is allemaal fantastisch en ik geniet er elke dag van, maar een goede gezondheid is uiteindelijk het belangrijkst in het leven”.

Foto: Jurriaan Brobbel